یانور              

کعبه عشق

اثر :استاد دیندار (کامران)                                                                      
                                       

داده  لطف ازلی جان مرا  بال و  پری  

                               که ز   در و ازه   قرآن   نمودم   گذری

این همان کعبه  سبز  است در  این  ملک کیان 

                           که کند طایر جان در  چمنش نوحه گری

این همان  جنت حق  است و  یا باغ ارم    

                   که در او جلوه  نما  گشته  چنین  حور و پری

این همان  شهر  خدا  خطه شیراز  بود   

                           که بود مامن  هر  عاشق و  اهل نظری

این   زیارتگه   رندان   جهان  حافظ  ماست   

                         که به بزم  هنر و  شعر   بود  چون  گهری

کلبه سعدی عشق   است  و  یا  خلد   برین   

                           که  بود  طایرش  از عالم  و   ملک  دگری

نقش طاوس  چه پر  نقش  و پر آواز بود   

                           دهد   از   روضه   رضوان   الهی   خبری

شه  چراغ تو   بود  جلوه ای  از  آیت نور 

                         زانکه زوار  بیافکنده در آن شور   و شری

گشته  خواجوی  تو  در  کوه  ادب صدر نشین  

                           پشت     دروازه   قرآن   کند  جلوه  گری

جعفر آباد   و    مصلی    تو   و   رکناباد   

                       هر یکی  هست  نکو   منظر   ملک   بشری

تخت   جمشید    تو  آئینه   تاریخ   بود 

                     که حدیثش  شده  در  عالم  هستی  سمری

هست آن  کوه  بابا کوهی تو  معدن راز  

                     که در او  گشته  نهان  عارف  شوریده  سری

نتوان  گفت   ز  بازار  وکیلت   سخنی  

                                 عم  تاریخی  او  کرده  زمان  را سپری

خانه عرفی و  قآانی و  شوریده  تویی  

                                هم  وصال  تو  سروده  سخن تازه تری

پارک   آزادی   تو  برده   قرار  از  دل ما    

                            الحق  ای شهر  صفا  منظر  اهل  بصری

گفت کامران مرا طایر شیراز چنین                                                             

     که تو از جرگه مایی و زاهل هنری                                      

هارا گئددین   

غزلی از: استاد کامران         

ای نازلی صنم    آی  ده لی  جیران  هارا گئدون

 سنسیز    کونولیم       ایلیر   افغان  هارا گئددین

سنسیز   داها      میخانه   ده     پیمانه   دولانماز

جانیم   سنه  ا ی  جان اولا  قوربان هارا  گئددین

گل سئوله نه دن شامی  غمیمده    اوفول ائدون

سئولر      کونولیم     ای     مه  تابان هارا  گئددین

هیجرون      گوزلیم  آغ     گونیمی   ایله دی  قاره

ای  راحت   جان   شمع   شبستان   هارا   گئددین

گولزار      وجودیم          ده      أسیللر       قارا   یئللر

سنسیز    منه   غم    ایله دی   طوفان   هارا  گئددین

گلدیم     گوزلیم      کویوه      گوردیم      اثرین       یوخ

کونلوم دیل آچوب سئوله دی ای جان هارا  گئددین

هیجران اوخ آتیب  ایله دی بو   باغریمی شان   شان

دونیانی      منه    ایله دی      زندان     هارا    گئددین

نیلیم  کی   آخار گوز  یاشی     هیجرون    ده   دمادم

القانه   چونیب        دیده        گریان         هارا    گئددین

گولخانه     مه    سنسیز     گوزلیم      قاره یئل  أسدی

گولخانه     اولوب      کلبه      احزان      هارا       گئددین

هیجران    اوخن       آتدون  منی      آماج    غم     ائدون

         آی  قاشی    کمان    اوخلاری    مژگان   هارا     گئددین                                                                                                                              

 زنجیر     تکین  بنده      چکیب      دور       منی    زولفون

آی  تئله رون     افعی      کیمی    پیچان  هارا    گئددین

طوفانلی     هوا  ده     کونولیم    کشتی       ده  قالدی

دریای     غمون     اولدی      خروشان       هارا   گئددین

عشقفونده       گوزل      اولدی  صفاهان     منه     موطن

 دور   گل      گول آچوب    ملک     صفاهان      هارا    گئددین

    گلواژه         شعریم       شبی       هیجرانی     ده     صولدی 

  قور  بانین        اولا   دفتر       و     دیوان      ها را        گئددین

     غم  خیمه     وروب      تیغ     فراقون            منی        یاردی  

   کامرانون       اولوب       قانینه        غلتان     هارا       گئددین

غزل زیبای گل امید                       

چه گویمت     دگر     ای      عشق    جاودانی    من

جهان    سبز    خجل    شد   ز     جان  فشانی    من

شکسته   بال       همای        سعاتم       چه      کنم

بسان       قافیه      شد      تنگ          زندگانی     من

سپیده    سر       نزد     اندر     شب        جدایی    تو

که در    ظلام      غمان    طی      شد    جوانی    من

سوار    رخش    غمم   گرز     هجر    توست      کفم

شکست       شوکت      رستم    ز       پهلوانی   من

داوی   درد    مرا     ده       که           دردمند      توام

چه    خوانمت    که    توئی    اصل    شادمانی  من

چه حاجتم به    زر و    سیم    و       گنج    قارون ها

لبان       لعل      تو        گردید ه       بهرمانی     من

به    باغ    سبز     وصالم    چو        دعوتم     بکنی

گل        امید    به   روید      ز          کامرانی       من

وصال تو    چو      دوبیتی    چه کوته   است   ولی

دراز      همچو        قصیده       غم        نهانی    من

به  جرم    آنکه     نئیم       چاپلوس    و       اهل ریا

نکرد      چرخ    کج      اندیش      سایه   بانی    من

برای    وصف      تو     کامران    کرد    ساز    غزل

دمی نظر    فکن     ای گل     به شعر خوانی من

شعر نو                            قرن طلا

اثر: استاد دیندار کامران

در فراق روی تو

 ای ماه من

ای دوای درد من ای روح من

 ای جان من

کی در این قرن طلا قرن اتم قرن ستم

می رسی

 یکدم

به داد عاشقت

                                               بسمه تعالی

                               گفته بودب غزلی گو به هوای دل من

اثر :استاد دیندار(کامران)

گفته بودی   غزلی   گو به هوای   دل من

من  چه گویم   ز   تو  ای ماه  من    و  نوگل

دل  تو  مخزن عیش  است و سرایت  همه سبز

دل  من کوره  داغ است و  حزین   محفل من

خشت شعرم همه درد است وبنایش غم دل

از    زبان تو چه  گویم که     نئی همدل      من

هستم از     جمع  پریشان    و ز   غم زاده شدم

بوی      غم     خیزد  صد     قرن    دگر  از  گل من

محفلت     باغ     بهار     است  و    پر از    بوته گل

شد     زمستان   غم   و  درد    ز    غم    منزل من

نچشیدی     غم       هجران     ندیدی      غم   دل

کی   خبر دار    دلت می شود    از     مشکل من

می زنی  گام تو  در   ساحلی  از   عیش و   صفا

شده   گرداب    غم      و  درد    ولی  ساحل  من

گفت     کامران  برایت      غزلی     از      دل زار

گفته     بودی     غزلی     گو    به هوای دل من

آوا ی قرآن

             نوای حق    شنو   از    نای قرآن

            سرود     قدسیان   آوای    قرآن

             تمام      انبیا   در    گلشن    دین

            دلا     مستند  از    صهبای  قرآن

             غذای   روح   و   نور  حق باشد 

             بلی    آیات  پر    معنای    قرآن

             فساد    و  کفر   را  نابود  سازد

            نوای  نغز  و    دل     آرای   قرآن

           خوش آن روزی که از لطف الهی

            جهان  یکسر شود   دنیای قرآن

            به   عالم    آرزو   جز   این  ندارم

           که روزی  جان دهم در پای قرآن

            زبانم   الکن     ای  کامران  گردید

             ز   مدح    شوکت    والای    قرآن

خنجر بیداد

اثر: استاد کامران

  مــــا    زاده    غمیــــم    و گرفتـــار محنتیـــم               

  تــرک    دیار      کرده    و    در   دام غربتیـــــم               

       برگ    و فا  ز     گلشـــن   دوران نچیده ایـــــم                   

         از   خلق   دل    بریده   و     در کنج   خلوتیـــم                    

       در   کوچه های     درد  درین   سال های سرد                    

      کس   با  خبر  نشد  که از این قوم     و   ملتیم                  

  اندر    جهان ببین  که چسان ظلم      می شود               

   گویند   شرق    و   غرب    که  ما   اهل  قدرتیم               

     بر مسنــــد   مراد    خسان   تکیه   کرده انــــد                

ما     پایمال    چکمــــه    بیداد    و   خفتیـــــم          

 از ظلم    کیســه  پر    شـــود     و  از ریــا فزون             

   ما     سر و های     بی  بـــر        آزاد      امتیم            

 لبــهای      ما    ز   خنجر بیــــداد    پاره   شـــد          

  گویــا    از آن    نه ایم    و    گرفتــار   لکنتیــــم          

  گویم    به    رمز       و    راز نگاه     ا بن حدیث را            

آهسته   خود  به خوان     که    اسیران ظلمتیم         

       ریزند بمب   و     موشک   و صد ظلم   کین    ولی              

  گویند          در         حقوق      بشر      یار    ملّتیم        

      بیداد    دیو        سیرت   ما   را     به      کینه  کشت           

    ما   کشتــگان      فتنه    این   پست         فطرتیـــم        

کامران  شرح  قصه ما    را به   کس    مگو    

چون   زیر   بار    محنت  و بیـــداد و ذلتیــــم